Czułe serce Haliny Poświatowskiej

Dokładnie 56 lat temu – 11 października 1967 roku – odeszła wspaniała, niezwykle wrażliwa na świat poetka – Halina Poświatowska. Jej wiersze to przykład, jak silne może okazać się wrażliwe serce.

Żyć w pełni

W 1945 roku 9-letnia Halina Myga ciężko zachorowała, co niestety w następstwie doprowadziło do wystąpienia u małej dziewczynki wady serca. Doświadczenie nieustannego oczekiwania na śmierć, gdyż w tamtym czasie nie było szans na wyzdrowienie przyszłej poetki, nie przeszkodziło jej jednak kochać. A kochała namiętnie i całą sobą. Była także nieustępliwa. Choć lekarze odradzali jej zbytnie zaangażowanie w relacje miłosne, chciała żyć po swojemu. W 1954 roku poślubiła Adolfa Ryszarda Poświatowskiego, którego poznała w sanatorium. Związek ten trwał jednak zaledwie 2 lata, gdyż mąż poetki po tym czasie zmarł przez swoją wadę serca. Utrata tak bliskiej osoby nie pozbawiła jednak Poświatowskiej pragnienia życia. Mimo że było to bardzo ryzykowne, poddała się operacji w 1958 roku w Stanach Zjednoczonych, która zakończyła się szczęśliwie.

Po zabiegu Poświatowska została w Ameryce. Podjęła i po trzech latach ukończyła studia w Smiths College w Northampton. Był to bardzo intensywny czas dla poetki. Zaczynała bowiem naukę z niedostatecznym poziomem znajomości języka angielskiego. Charakteryzowała się jednak zawziętością i przepełniała ją pasja do nauki. Mimo to nie zdecydowała się pozostać w Ameryce, aby rozpocząć studia doktoranckie. Poświatowska wróciła do Polski, a resztę życia spędziła w Krakowie. Niestety wkrótce stan zdrowia pisarki się pogorszył. W 1967 roku ponownie operowano jej serce. Tym razem jednak nie udało się uratować Poświatowskiej. Zaledwie 8 dni po zabiegu zmarła.

Twórczość

Za życia poetki wydano jej trzy tomiki: Hymn bałwochwalczy (1958), Dzień dzisiejszy (1963) oraz Oda do rąk (1966). Z kolei pośmiertnie ukazała się pozycja pt. Jeszcze jedno wspomnienie (1968). Przy czym należy zaznaczyć, że nie wszystkie utwory liryczne pisarki zawarte są we wspomnianych wydaniach. nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazały się Wszystkie wiersze Haliny Poświatowskiej – obowiązkowa pozycja na półce dla każdej miłośniczki i miłośnika poezji tej autorki. Zbiór zawiera również utwory niepublikowane we wspomnianych tomikach.

Poezja zmysłów

Liryka Poświatowskiej jest wyjątkowa i ściśle związana z naturą. Za pomocą wierszy poetka rozpatruje istotę człowieka w jego relacji z przyrodą, z otoczeniem. Niekiedy odbywa się to na zasadzie dialogu z otaczającym światem, innym razem podmiot i bohater zespalają się całkowicie ze swoimi metaforycznymi odpowiednikami zwierzęcymi i roślinnymi. Wiele przenośni się powtarza, np. pszczoły zapylające kwiaty oznaczające zbliżenie, owoc jako pełnia rozkoszy. Ponadto niejednokrotnie powraca motyw poznawania przestrzeni dłońmi i ustami – podkreślenie zmysłowego doświadczenia. Utwory Poświatowskiej uczą prawdziwie czuć, w pełni kochać. Czytając wiersze, używamy wszystkich zmysłów. Doświadczamy dzięki temu niezwykłej synestezji.

W obecnym w twórczości poetki nieustannym poszukiwaniu spełnienia, bliskości fizycznej, która jednocześnie odpowiada przeżyciom wewnętrznym związanym ze śmiercią, można zauważyć konkretny model poznania rzeczywistości przez podmiot liryczny. Jest to sposób całkowicie zasadzający się na zmysłach. Wiersze Poświatowskiej przepojone są zapachami, smakami, dźwiękami oraz najróżniejszymi fakturami. Przy czym im bardziej intensywne uczucie, tym większe prawdopodobieństwo jednoczesnego doznawania bólu, który zdaje się być naturalną częścią namiętności, jak śmierć jest naturalną częścią życia.
Halina Poświatowska nieustannie zachwyca swoją zawziętością, wrażliwością na piękno i sposobem wyrażania zachwytu. Poświęćmy w październiku choćby drobną chwilę tej niezwykłej postaci – sięgnijmy po jeden z jej wierszy lub biografię pt. Uparte serce autorstwa Kaliny Błażejowskiej i dajmy się oczarować poezji.