Ciekawostki i tajemnice ze świata Windsorów

Od lat wszyscy z ciekawością śledzimy losy rodziny Windsorów. Mimo tego, że brytyjską monarchię zna niemal każdy, to nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tajemnic, jakie skrywa. Czy zatem nowe zmiany, które nadchodzą na brytyjskim tronie, przyniosą kres pewnej epoce, którą dotychczas znaliśmy?

Czego nie wiedzieliśmy o królowej Elżbiecie II?

Elżbieta II miała skromny albo wręcz niezauważalny wpływ na politykę, mimo to zachowywała ogromny autorytet. Wobec tego tak ważne są tytuły, które rozdawała monarchini.

Dwie ceremonie w roku były szczególnie uroczyste, jedna w czerwcu, gdy oficjalnie obchodzono urodziny królowej, druga w Nowy Rok. Królowa sama wybierała wielu uhonorowanych najwyższymi tytułami, ale o większości nominacji decydowali urzędnicy i premierzy.

Fanka koni

Elżbieta II uwielbiała wyścigi konne do takiego stopnia, że nawet dzień przed swoją uroczystością koronacyjną z zapartym tchem śledziła zbliżającą się gonitwę, w której startował jej ulubiony koń. Zajmowała się także hodowlą koni wyścigowych.

Codzienna rozrywka

Królowa była fanką powieści kryminalnych Dicka Francisa i niemal codziennie rozwiązywała krzyżówki w „Daily Telegraph”.

Inspiracje

Elżbietę II od dziecka fascynowała Elżbieta I oraz królowa Wiktoria. 9 września 2015 monarchini pobiła rekord poprzedniczki królowej Wiktorii, która zasiadała na tronie dokładnie przez 63 lata, 7 miesięcy, 2 dni, 16 godzin 23 minuty.

W służbie królowej

Do tajnych służb brytyjskich nie można było się kiedyś zgłosić poprzez wysyłanie CV, gdyż pracę dostawali tylko najzdolniejsi absolwenci Oxfordu i Cambridge. Najchętniej przyjmowano osoby pochodzące z arystokratycznych rodzin, gdyż uznawano, że będą one w stanie najlepiej dochować różnych tajemnic.

Jakie sekrety skrywała saga Windsorów?

Brytyjska para królewska, jaką tworzyła królowa Elżbieta i książę Filip, była znana praktycznie każdej osobie na świecie. Uchodzili oni za idealne małżeństwo, chociaż wiadomo było, że nie zawsze między nimi się układło. Od chwili objęcia tronu przez Elżbietę II zaczęły pojawiać się problemy, które następnie towarzyszyły im przez całą historię związku.

Ich życie prywatne praktycznie nie istniało, a przez karierę żony i wieczny brak czasu książę Filip uciekał w romanse. Zawsze jednak powtarzał, że nie miał zamiaru odejść od ukochanej, gdyż była ona jego największą miłością życia.

Mimo tego, że wieści o kolejnych romansach dochodziły do uszu królowej, to nigdy nie dawała po sobie poznać smutku i rozczarowania. Będąc najważniejszą osobą w państwie, nie dopuszczała uczuć, aby nie zaważyły one na losach całej monarchii. Nadal była konserwatywna i trzymała wszystkich na dystans. Wierzyła w to, że książę Filip w końcu zrozumie, na czym polegają ich role.

Jaki ojciec, taki syn?

Kolejnym skandalem okazał się romans syna królowej księcia Karola z Camillą Parker-Bowles. Oficjalnie poznali się oni w 1971 roku. Dopiero później ich przyjaźń przemieniła się w romans o takim stopniu, że Karol chciał oświadczyć się Camilli, ale królowa nie wyraziła na to zgody. Według niej nie była ona odpowiednią kandydatką na żonę dla syna, nie spełniała także wymagań monarchii.

W 1980 roku Karol poznał Dianę Spencer, która była od niego młodsza 13 lat. Wywierana na nim presja przez rodzinę królewską zmusiła go do szybkich oświadczyn. Para pobrała się już w kolejnym, 1981 roku. Księżna Diana miała problem z tym, aby odnaleźć się w nowej rodzinie, co przełożyło się na jej złe samopoczucie, a znikający ciągle książę Karol sprawił, że kobieta cierpiała psychicznie. Nawet po urodzeniu synów Williama i Harry’ego Karol nie zapomniał o Camilli, spotykał się z nią potajemnie, prawdopodobnie nawet przed jego ślubem z Dianą.

W 1994 roku książę przyznał się, że nie kocha Diany i dlatego dwa lata później się z nią rozwiódł. Lady Di zginęła w wypadku samochodowym w sierpniu 1977 roku w Paryżu. Obecny król cały czas cierpiał z powodu niespełnionej miłości. Udało mu się jednak zbudować z Camillą związek i zalegalizować go w 2005 roku.

Niespełniona miłość księżniczki Małgorzaty

Królewska rodzina tylko na pozór wydaje się być nieskazitelna. W rzeczywistości jednak w każdej postaci można znaleźć jej drugą twarz.

Widoczne to było z pewnością w samej siostrze królowej, księżniczce Małgorzacie, która była uznawana za czarną owcę rodziny. Uwielbiała robić wszystko i wszystkim na przekór, a ciągłe bycie w centrum uwagi sprawiało jej przyjemność. Nie ukrywała się z tym, że piła alkohol, paliła papierosy i romansowała z młodszym mężczyzną, żyjąc na własnych zasadach.

Księżniczka Małgorzata miała za sobą pewną miłosną historię. Zakochała się w adiutancie swojego ojca Peterze Townsendzie, który był żonaty i starszy od niej 16 lat. Gdy między Townsendem a jego żoną doszło do rozwodu, para mogła zapieczętować związek, na który jednak nie zgodziła się Elżbieta II.

Ukochany księżniczki został wysłany do pracy w ambasadzie w Brukseli, a Małgorzacie polecono, by wyszła za niego, gdy ukończy 25 lat. Liczono bowiem na to, że para znudzi się sobą. Gdy tak się nie stało, postawiono im ultimatum: albo nie wezmą ślubu i będą żyć jak dotychczas, albo wezmą ślub i Małgorzata opuści dwór, tracąc wszelkie tytuły i przywileje.

Księżniczka Małgorzata wybrała życie na dworze, mimo że nie była to dla niej łatwa decyzja. Ukochani zawarli między sobą układ, że z nikim się nie zwiążą na dowód łączącej ich miłości, ale Peter poznał kogoś i zamierzał się ożenić.

Małgorzata, dowiadując się o tym, długo go opłakiwała, coraz więcej paliła i piła. Chcąc ukoić swój żal, zaręczyła się z fotografem Anthonym Armstrongiem-Jonesem, ale związek ten nie należał do idealnych.

Księżniczka zmarła w 2002 roku, a jej śmierć mogła być również spowodowana uzależnieniem od używek.

Operacja London Bridge

Operacja London Bridge powstała już w dniu, gdy królowa Elżbieta II zasiadała na tronie w 1952 roku. Dokładny scenariusz określał szczegółowe działania zarówno samej rodziny, jak i poszczególnych ramion państwa brytyjskiego.

Plan ten miał za zadanie zapobiec chaosowi, który mógł wybuchnąć w dniu śmierci królowej. Gdy życie Elżbiety II dobiegło końca, jej prywatny sekretarz Edward Young natychmiast przekazał smutne wieści. Treść tego komunikatu to: The London Bridge is down (runął most londyński).

Kolejnym krokiem było przeprowadzenie przez premiera operacji London Bridge. W ciągu 15 minut o śmierci królowej zostały powiadomione rządy kolejnych 15 państw, gdzie głową była angielska monarchini. W tym czasie z Downing Street do wszystkich ministrów oraz pracowników rządów został rozesłany specjalny mail o treści: Drodzy koledzy, ze smutkiem informuję o śmierci Jej Wysokości Królowej. Informacja ta następnie została przekazana kolejnym 36 państwom członkowskim wspólnoty narodów.

Następnym etapem było wywieszenie tablicy z informacją o śmierci królowej na bramie Pałacu Buckingham, a także opuszczenie flag z masztu w całym kraju. W tym właśnie momencie media na całym świecie zostały oficjalnie poinformowane o śmierci monarchini.

Każdy kolejny dzień poprzedzający pochówek królowej określany był jako D-Day, D+1, D+2, aż do +10, czyli dnia pogrzebu.

W dniu śmierci Elżbiety II następcą Zjednoczonego Królestwa został jej syn książę Karol. Dzień po wprowadzeniu w życie planu London Bridge została zamknięta brytyjska giełda, firmy i sklepy. W tym dniu książę Karol wygłosił swoje pierwsze oficjalne orędzie jako król, natomiast rząd przysiągł mu wierność w Hyde Parku w obecności 41 salw armatnich.

Co dalej z monarchią?

Przed nami oficjalna koronacja króla Karola. Jak będzie wyglądać Wielka Brytania za jego czasów? Z pewnością będziemy na bieżąco śledzić poczynania jego oraz całej rodziny królewskiej.