Z Polski do Chin samochodem – czyli jak wjechać do Państwa Środka

No właśnie zazwyczaj, kiedy pojawia się „ale”, robi się ciekawie i tym razem też tak było. Wszystko zaczęło się od pomysłu, żeby pojechać z Polski do Chin, ale nie najprościej jak się da, czyli przez Rosję. Druga możliwa droga prowadzi przez Bałkany, Turcję, Kaukaz, Morze Kaspijskie i dalej przez kraje Azji centralnej do granicy chińskiej. A ta granica nie jest taką zwykłą granicą. Jej przekroczenie omijają prawie wszyscy podróżnicy, którzy mniej lub bardziej wymyślnymi pojazdami „objeżdżają świat”. My byliśmy bardziej uparci i przekroczenie tej granicy stało się dla nas filozofią, obsesją i religią zarazem. Zatem co, oprócz determinacji, jest potrzebne, aby tego dokonać?

Jazda samochodem do Chin – zezwolenia, dokumenty i pieniądze

Przede wszystkim niemało pieniędzy. Wymogi, jakie stawia przed podróżnikiem chińskie prawo to między innymi: pozwolenie na przejazd z każdej odwiedzanej prowincji, tymczasowe tablice rejestracyjne, tymczasowe prawo jazdy, przegląd techniczny samochodu dokonany na chińskiej stacji diagnostycznej, tymczasowe chińskie OC, towarzystwo chińskiego przewodnika na całej trasie, i jeszcze kilka wymogów pomniejszych. Taka litania musi kosztować. Wszystkie dokumenty muszą być przetłumaczone na język chiński i złożone w stosownych urzędach. To wszystko sprawia, że nie da się tego samodzielne i zdalnie załatwić. Koszt obsługi przez wyspecjalizowane lokalne agencje waha się w granicach kilku tysięcy USD, w zależności od długości pobytu.  Dodatkowo zapragnęliśmy wjechać do Państwa Środka przejściem granicznym na przełęczy Torugart (3750 m n.p.m.) a to wymaga kolejnych pozwoleń – normalnie to przejście graniczne jest przeznaczone tylko do Chińczyków i Kirgizów.

Żelazna brama – przekraczanie chińskiej granicy

Kiedy uporamy się z kwestiami finansowymi, następnym problemem okazuje się być czas. Nawiązanie kontaktu, ustalenie szczegółów, wreszcie same formalności zajęły nam około pół roku. W takich chwilach do świadomości dociera, jakim dobrodziejstwem jest Układ z Schen-gen. Samo przekroczenie granicy, mimo takich przygotowań nie przebiega ekspresowo. Nam zajęło to około 6 godzin. Też ze względu na specyfikę przejścia granicznego na przełęczy Torugart. Samo przejście jest na nieprzyjemnej do ludzkiego organizmu wysokości i oprócz żelaznej bramy i kilku pograniczników dokonujących podstawowej kontroli nie ma tam nic. Zasadnicze przejście graniczne jest dopiero 100 km dalej, a wiedzie do niego niemiłosiernie dziurawa droga. My granicę przekroczyliśmy w piątek, czyli następnym dniem roboczym, kiedy pojechaliśmy na przegląd i po chińskie „blachy”, był poniedziałek. A to był dopiero początek naszej chińskiej przygody.

Stłuczki i deportacje – trasa przez 10 państw

Tak w dużym skrócie wygląda wjazd do Chin własnym samochodem. Jak wiadomo Polska z Chinami nie graniczy, więc aby dotrzeć do tego kraju musieliśmy jeszcze przejechać przez 10 innych państw. Na takiej trasie przygód nie brakowało. Wszystkich zainteresowanych naszymi przygodami m.in.: stłuczką w Gruzji, przeprawą promową przez Morze Kaspijskie, deportacją z Uzbekistanu, zapraszam na bloga wyprawy: www.chiny2015.pl