Opolskie: Bohdan Sołtys (1894–1939) – Zapał do walk

Bohdan Stanisław Sołtys od 1904 r. mieszkał we Lwowie. Ukończył tam też szkołę powszechną i gimnazjum oraz rozpoczął studia na politechnice. Przerwał je jednak w 1914 r. z powodu wybuchu I wojny światowej.

Zgłosił się jako ochotnik do Legionów Polskich w 1914 r. Na samym początku służył jako patrolowy w kawalerii 2 Brygady Legionów, następnie w 2 Pułku Ułanów. Został wymieniony jako uprawniony do otrzymania odznaczenia austriackiego Krzyża Wojskowego Karola. Został jednak internowany za to, że odmówił złożenia przysięgi wierności monarchii austro-węgierskiej. Następnie uznano go za inwalidę niezdolnego do służby.

Po ucieczce w 1918 r. z obozu internowania wstąpił kolejny raz do Legionów. 9.12.1919 r. został wystawiony dekret, w którym otrzymał nominację na podporucznika w piechocie. W wojnie polsko-ukraińskiej, polsko-bolszewickiej oraz walce o Lwów uczestniczył razem z 38 Pułkiem Piechoty.

Podczas pierwszej wojny został ranny koło Lwowa. 21.12. na mocy dekretu wodza naczelnego mianowano go 1.04.1920 r. na porucznika w piechocie. Ostatecznie w 1920 r. przeniesiono go do Raciborza. Tam uczestniczył w trzecim powstaniu śląskim oraz walkach pod Górą św. Anny.

Za walkę i zaangażowanie podczas walk o niepodległość Bohdan Stanisław Sołtys został odznaczony przez naczelnego wodza w dekrecie z 26.02.1921 r. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W kolejnym dekrecie wydanym 3.05.1922 r. został umieszczony w randze kapitana ze starszeństwem oraz 1022 lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym pułku służył przez kolejne lata.

Na mocy rozporządzenia wydanego przez gen. dyw. Władysława Sikorskiego został przeniesiony z 38 do 40 Pułku Piechoty. Kolejno został odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego 18.02.1928 r. do stopnia majora ze starszeństwem.

Następne przeniesienie odbyło się 5.11.1928 r. na stanowisko rejonowego komendanta przy 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu. Dalej 23.12.1929 r. został przeniesiony z tej dywizji do 52 Pułku Piechoty, objął tam stanowisko dowódcy batalionu. Od sierpnia 1931 r. dodatkowo został wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.

W czasie przedwrześniowej mobilizacji został dowódcą Ośrodka Zapasowego 4 Dywizji Piechoty, natomiast od 7.09. dowodził nowo utworzonemu dwubatalionowemu pułkowi Obrony Narodowej. Na czele tego oddziału brał udział w bitwie nad Bzurą.

11.09. z kolei dowodził wrocławskim oddziałem 14 Pułku Piechoty.

Według relacji innych uczestników Bohdan Stanisław Sołtys został postrzelony z bliska przez niemieckiego dywersanta podczas próby zawrócenia od coraz większego natarcia w okolicy wsi Sapy. Został on pochowany na cmentarzu komunalnym w Bielawach oraz awansowany pośmiertnie przez władze emigracyjne do stopnia pułkownika służby stałej piechoty.

Sołtys otrzymał wiele orderów i odznaczeń. Były to m.in.: Krzyż Niepodległości w 1932 r., Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi w 1934 r., Krzyż Obrony Lwowa czy Śląski Krzyż Powstańczy przyznany pośmiertnie.

Podobnie jak inni regionalni bohaterowie ppłk Bohdan Sołtys w październiku 2018 r. został wybrany bohaterem województwa opolskiego w plebiscycie Polregio zorganizowanym z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Wobec tego jeden z pociągów opolskiego Polregio otrzymał oprawę graficzną z imieniem ppłk. Sołtysa i w takich barwach kursował po trasie dwa lata.

Podpułkownik piechoty Wojska Polskiego urodził się 6.05.1894 r. w Kluczborku. Kiedy wybuch I WŚ przerwał edukację Bohdana Stanisława Sołtysa, ten zaczął walczyć o swoją ojczyznę.

Ewelina Makoś

fot. Zbiory prywatne Mariana Ropejko, Muzeum Historii Włocławka, wikipedia.org | image: Freepik.com

Wybitni dowódcy w historii Polski? Poznaj nasze top 3 – czytaj Magazyn Koncept.